Ritas Lust tau Leeven - Kriminal-Theaterstück von Hedwig Deters

Ritas Lust tau Leeven

Kriminal-Theaterstück von Hedwig Deters

2. Fortsetzung

4. Szene.
Söndag, d. 19. Mal, 15 Uhr, nomiddags, 3 Uhr, Koffiedisk is deckt in de Köke.

Rita:      "Dühr ick die noch een Stück Botterkoken updaun, Tante Gertrud?"

Tante Gertrud: "Dor segge ick nich nee. Eens mutt man die ja laten, for dien Botterkoken lat ick doch jede Torte stohn."

Rita:      "Besten Dank, Tante Gertrud, wenn dat so is, dann griep tau."

Tante Gertrud: "Leste Weeke was ick up de Sülverhochtied van F.s. Dor gevt ok so een gauden Kauken. Ja, ja, so vergeiht de Tied. Nich, Gerda. Heinrich un Rita fiert ok all In twei Johr eere sülverne Hochtied."

Gerda:    "Un dor bie denkt man, de gröhne Hochtied was gistern eers wäsen."

Erich:      "Bie us up Dörp givt et ja noch Ehelüe, dej eere Sülverhochtied noch fiern könnt. In de Stadt lopt se na een poor Johr ja wedder utenänner un lat sik scheiden."

Tante Gertrud: "Up Dörp wött den Grundsatz 'In guten und in schlechten Zeiten' tauhope tauholen, noch ernst nohmen. Kiekt jau doch Rita un Heinrich an. So verschieden de beiden Temperamente ok sünnt, trotzdem holt se doch tauhope, nich Heinrich?"

Heinrich:  "As du meenst, Tante Gertrud."

Tante Gertrud: "Utenänner tau lopen na so veele Johre, dat kann man sick bie us up Dörp ja gor nich vörstellen. Dat givt it eenfach nich. Is et nich so? Nu mutt ick aber tau sehn, dat ick na Huus henn kome. Besten Dank för Koffie un Kauken. Lat lau mal wedder bie us sehn."

Gerda:     "Nix tau danken und holl die munter."
(Tante Gertrud geiht)

Erich:      "Rita un Heinrich, willt ih beiden denn van Avend up dat Fest van Sportverein?"

Heinrich: "lk weet noch nich so recht."

Rita:       "Aver ick weet, dat ick dor ganz bestimmt henn gahe."

Gerda:    "Aver doch nich ohne Heinrich, dat gehört sick doch nich. Wat schöllt de Lüe denken?"

Rita:       "Ick weet nich, wat de Lüe denkt, un ehrlich gesegg, is mie dat uk ganz egol."

Erich:     "Dann gahe wenigstens ut Rücksicht up diene Familie nich alleen dort henn."

Rita:       "Ick hebbe kiene Lust, hier tau versauern, blos weil Heinrich leiver in Huus blieven will."

Erich:     "Wat hett denn hier versauern? Mie is noch nich upfallen, dat man hier in Huus versauert. Ick bünn froh, wenn ick Avends miene Ruhe hebbe."

Gerda:    "Du geihst doch all jede Weeke alleen mit de Fraulüe ut Dörp ohne Heinrich wech. Un na de Gymnastikstunde is ja de Nacht för die uk noch nich vörble, nich, Rita?"

Erich:     "Dorvan hebb ick uk all lühen hört."

Rita:       "Ick weet nich, worvan ih rädet."

Gerda:    "Rita, du weest genau, wat ick meene. Dat ganze Dörp redet doröver un lacht över us. Van Dage was ick bie Sch.s näbenan un wull Petersilie utleihen, weil use ja ganz verregnet is düt Johr. Sei hebbt angeblich uk kiene Petersilie mehr. Dorbie weet ik genau, dat sej een ganzet Beet full Petersilie in de Tiefkühltruhe ienfroren hebbt. De willt mit us nich mehr wat tau daun hebben, dat is de wohre Grund."

Rita:       "Du fangst ja wirklich an, Gespenster tau seihn. Dat is de Lüe doch egol, wann ick na Huus henn kome un off ick mit Heinrich oder ohne Heinrich up een Fest gahe."

Heinrich: "Aver mie is dat nich egol. Dann dau doch mie denn Gefahlen un kome na de Gymnastikstunde na Huus. Un van Avend gohe ick mit die up dat Fest."

Erich:     "So is dat richtig. Rita, wäss froh, dat du so eenen geduldigen Ehemann has. Annere Mannslüe sünd nich so geduldig. Dor geevt dat kien Fest, wenn de Mann dat nich will un kien Geld för de Schminke, de du die ien dat Gesicht schmerst."

Rita:       "In wat för een Jahrhunnert levst du eegentlick, Vadder? Du glövs, wie levt noch in Mittelalter. Sücke Sprüche kannst du miene wägen bie diene Frau kloppen, aber nich bie mie. Ick lat mie nich förschrieven, wat ick tau daun un tau laten hebbe un wat de Lüe redet, is mie egol. Ick bünn noch jung un kann ja gahn, wenn ick hier nich mehr erwünscht bünn."

Heinrich: "Nu beruhige die doch, so häv Vadder dat doch gor nich ment."

Rita:       "Genauso häv Vadder dat ment, wie hei datt seggt hav. Hör up, Vadder tau verteidigen! Ick hebbe nix dorgägen, wenn du mitkummst up dat Fest, aver so lat ick nich mit mie räden! Ick trecke mie jez för dat Fest ümm, un wenn du mitkomen wust, Heinrich, kannst du ja nakomen."
(Rita geiht)

Gerda:    "Heinrich, lat eer van Avend nich ut de Ogen. Du dürst die van Rita nich up de Nöse rumdanzen laten. Wichtig is, dat de Lüe ut't Dörp nix tau reden hebbt un wie nich scheef ankiekt werd."

Erich:     "Dat meen ick ok. In Dörp is man immer up de Hülpe van de Nabers angewiesen. Rita bruk wie nich unbedingt, aver de Lüe ut't Dörp brukt wie up alle Fälle. Un dei helpt us blos, wenn wie us verholt, wie dat van us erwartet wött."

Heinrich: "Ick verstoh Rita nich. De Kinner bünnt groot un ut Huus. Wie künnen dat doch noch so schön hebben. Un nu makt sej alles kaputt."

Gerda:     "Mak die kiene Gedanken. Sei hav alles, wat sei brukt. Rita meent, dat se ohne us tau frogen daun un laten kann, wat sej will - rücksichtslos un undankbar is sei. Du büs tau gaut för eer, dat hav ick immer all dacht."

Erich:      "Du seggst een wohret Wort, Gerda. Du dürst die dit Verhollen van Rita nich mehr gefahlen laten, Heinrich. Wies alle in Dörp, dat du de Pantoffeln an has. Du büs een gooden Buur un du has et nich verdeint, dat diene Frau so mit die ümgeiht."

Heinrich:  "Ih hebbt recht. Ick gah nu uk int Schlapzimmer, treck mien gauden Anzug an un gah up dat Fest mit Rita."

Fortsetzung und Schluß folgt

Hedwig Deters

Zur Homepage